Mag ik de woorden die zo’n pijn doen van jou overnemen en voor je dragen?

In de interactieve muziek theatrale installatie Invisible City bekijk je de stad vanuit een eenpersoons ruimte vanuit een wonderlijk perspectief; kijkend naar het einde van de horizon en verder; achter de muren die gebouwd zijn, deuren die dichtgetimmerd zijn, tot in geheime verstopplaatsen. Een reis terug in de tijd, om dat wat krom is en op z’n kop staat, recht te breien en te zien wat onzichtbaar is voor de buitenwereld.

Woorden en zinnen die gezegd zijn, terloops, onverschillig of rechtstreeks, die mensen de rest van hun leven met zich mee blijven dragen. Woorden die zijn blijven kleven dragen we allemaal met ons mee. We houden ze stilletjes bij ons. Maar welke woorden en zinnen zijn dat?

Invisible City verzamelt een groeiende lijst van pijnlijke woorden en zinnen. Zinnen die gezegd worden in een liefdesrelatie, tussen collega’s, binnen een familie en vriendenkring of zomaar terloops op straat. Theatermaker Dagmar Slagmolen en social designer Madelinde Hageman nemen als je naar buiten komt,  als je wil, jouw pijnlijke woorden van je over, om je reis lichter te kunnen vervolgen.