Nieuwsbrief
Meld je aan voor onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte!
Download hieronder het hele boek.
Lieve volgers van Via Berlin,
Afgelopen juni hebben wij op Oerol, zoals velen van jullie weten en waar velen van jullie ook aan mee hebben gedaan, samen met de Universiteit van Amsterdam, een groot onderzoek uitgevoerd rondom de thema’s empathie en tolerantie. En eindelijk is het zover, we gaan samen met de wetenschappers van de UvA en speciale gasten onder het genot van live muziek en heerlijk eten, de uitkomsten van het onderzoek delen.
Dit programma vindt plaats in het theater voorafgaand aan de voorstelling. We vertellen over de bijzondere samenwerking met de UvA, de totstandkoming van het onderzoek, het proces, de resultaten van het onderzoek en we gaan met het publiek en specialisten in gesprek waarom dit onderzoek van belang is. Samen met de speciale gasten die elke een avond met ons meeluisteren, denken en praten, gaan we op zoek naar handvatten voor de toekomst vanuit het onderzoek, de voorstelling en hun eigen werkveld en expertise. Het programma wordt geleid door onze nieuwe programmamaker en host Jasper van den Berg, die zich in deze nieuwsbrief aan jullie voorstelt.
Praktische informatie
25 november Lux Nijmegen
30 november Stadsschouwburg Utrecht
11 januari Theater aan het Spui, Den Haag
21 januari Theater Bellevue, Amsterdam
Op bovenstaande data is het programma van 18.00 uur tot 20.00 uur met diner.
De voorstelling speelt van 20.30 uur tot 22.00 uur inclusief een nagesprek.
Op zondag 22 januari vindt het programma in Theater Bellevue plaats van 13.30 uur tot 15.30 uur met lunch. De voorstelling speelt van 16.00 uur tot 17.30 uur inclusief nagesprek.
Binnenkort kunt u op de website van het theater een combiticket kopen voor programma met lunch/diner + voorstelling. Mocht u al een kaartje voor de voorstelling hebben, dan kunt u het voorprogramma los erbij bestellen. We houden u op de hoogte wanneer deze verkoop start.
Het onderzoek
De kernvraag van het onderzoek was in hoeverre verschillende boodschappen over tolerantie en empathie van invloed zijn op opvattingen over allerlei verschillende groepen. Een uniek onderzoek omdat we theater en officieel wetenschappelijk onderzoek op een nooit eerder vertoonde manier met elkaar hebben laten versmelten. Als samenwerkingsverband van onderzoekers, studenten, acteurs, muzikanten, schrijvers, sound-designers en vele anderen, hebben we een ‘theaterexperiment’ ontworpen waarin we het publiek hebben ondergedompeld in een fictief conflict aan onze grens. Maar liefst 3500 live participanten gingen door de onderzoeksinstallatie en gaven toestemming om hun data te verwerken en te laten analyseren.
Nu is het onderzoek bijna afgerond en de voorstelling trekt met prachtige reacties door de Nederlandse theaters. Op 25 november komt daar eindelijk de première van het verdiepende contextprogramma met de onderzoeksresultaten bij. We kijken ernaar uit!
Even voorstellen
Jasper van den Berg (NL, 1992) ontwikkelt interdisciplinaire kunstprojecten in binnen- en buitenland en treedt op als host en performer. Daarnaast adviseert hij culturele en maatschappelijke organisaties over opzetten van projecten op het grensvlak van kunst en maatschappij. De afgelopen jaren ontwikkelde hij onder andere een onderzoeksinstallatie over zuurstof producerende algen voor het Amsterdam Light Festival, trok hij met Stichting Nieuwe Helden door Europa met een interactieve performance over nieuwe vormen van democratie en ontwikkelde hij intieme performances voor The Performance Bar en De Parade. De komende tijd is hij als programmamaker betrokken bij Via Berlin. Met als eerste project het verdiepende programma bij Acts of Citizenship, waarin hij samen met kunstenaars, denkers en doeners onderzoekt hoe we ons als gewone burger kunnen verhouden tot complexe urgente maatschappelijke kwesties als migratie.
Lieve volgers van Via Berlin,
De drukke decembermaand glijdt zo voorbij en bijna is het alweer kerst en oudjaar. Wij sluiten 2022 met veel bijzondere herinneringen af! Denkend aan het geweldig grote project Acts of Citizenship op Oerol waar we vijf jaar aan gewerkt hebben en in juni 2022 zo mooi tot een prémière kwam met maar liefst 70 medewerkers op een gigantische locatie. Nu touren we door de theaters en krijgen ook daar zoveel prachtige publieksreacties. Samen met het verdiepende contextprogramma, met speciale gasten en de resultaten van het onderzoek vormt dit een boeiende verrijkende uitwisseling.
En natuurlijk de officiële geboorte van de Via Berlin Academie! Al een paar jaar werken we zichtbaar en onzichtbaar samen met verschillende universiteiten en hogescholen en het leek ons tijd om de Via Berlin Methode gekoppeld aan ‘Arts-Based Research, Reflection & Presentation’ nu echt te lanceren als een stevige eigen pijler. En wat is het meteen hard gegaan, met nog meer verbreding binnen de Universiteit van Amsterdam, meerdere nieuwe samenwerkingen met verschillende faculteiten van de Radboud Universiteit, samenwerking met de Universiteit van Tilburg, de Universiteit van Leiden en zelfs een meerjarige samenwerking met Hull University in Engeland! Dankbaar, trots, gedreven en zeer geïnspireerd gaan we dan ook het nieuwe jaar tegemoet.
Veranderingen binnen ons team
Nu we zo aan het groeien zijn, verschuiven er ook dingen binnen Via Berlin. Het team is uitgebreid met Social Designer Madelinde Hageman, programmamaker Jasper van den Berg en marketingmanager Denise Harskamp.
Ook hebben we drie nieuwe geweldige bestuursleden erbij:
Talitha Stijnman – penningmeester
Jaap Lampe – Lid
Vincent Meelberg – Lid
Met hun brede kennis op het gebied van theater, muziek en wetenschap vormen zij een zeer rijke aanvulling op ons bestuur.
Helaas gaat onze goeie zakelijk leider Danielle Kersten haar horizon weer verder verbreden. Na drie jaar heel fijn samenwerken, schuift zij door als producent naar grote locatieprojecten. En dus komt er een bijzondere vacature vrij.
Een afscheidsgroet van Danielle
“Met pijn in het hart neem ik per 1 januari 2023 afscheid van Via Berlin en zal ik niet langer werkzaam zijn als zakelijk leider.
In de praktijk blijkt het lastig om mijn behoefte aan diversiteit in werkzaamheden te combineren met het zakelijk leiderschap van Via Berlin nu we zo groeien, ook met de geweldige Via Berlin Academie erbij. Met name een aantal komende grote locatieprojecten waar ik als uitvoerend producent bij betrokken ben, hebben mij genoodzaakt deze moeilijke keuze te maken.
Via Berlin is een uniek muziektheatergezelschap dat bijzondere nieuwe vormen onderzoekt op het snijvlak van kunst, wetenschap en maatschappij. Deze unieke uitgangspunten en de functie van zakelijk leider vereisen veel betrokkenheid en nabijheid. Via Berlin verdient dan ook een zakelijk leider die samen van begin af aan, toekomstige projecten mee kan onderzoeken en vormgeven. Dit maakt deze positie bijzonder in zijn soort en zeer leuk en uitdagend. Ik wil de functie dan ook van harte aanbevelen!”
Danielle Kersten
Kantoorruimte gezocht
Met dit geweldige en groeiende team, zijn wij ook opzoek naar een nieuwe knusse kantoorruimte. Weet je een leuke plek in Amsterdam, dan horen wij het graag!
Kerst en nieuwjaarsgroet van Dagmar.
2023
In het Nieuwe Jaar zullen we jullie over alle bijzondere nieuwe plannen in binnen- en buitenland vertellen. Ook touren we nog verder met Acts of Citizenship langs de theaters, incl verdiepend contextprogramma met verschillende bijzondere gasten, heerlijk eten van de Wereldkeuken, en prachtige nieuwe live muziek van Emre Varlik.
Lieve Volgers van Via Berlin,
Allereerst willen we jullie een prachtig, inspirerend, sprankelend en wonderlijk nieuwjaar wensen!Wij zijn met een boost energie het nieuwe veelbelovende jaar ingedoken en er staan weer allemaal bijzondere projecten in de startblokken. Hieronder nemen we jullie graag mee in een kleine schets van wat 2023 voor ons in petto heeft. Ook hebben we voor jullie als volgers nog een leuke speciale win-actie!
Dagmar vanuit de Universiteit van Amsterdam
Nieuws vanuit de Via Berlin Academie
Dagmar heeft op maandag 9 januari het nieuwe jaar geopend door voor het vijfde jaar op rij het openingscollege voor de Practicum maand voor 300 studenten Interdisciplinaire Sociale Wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam te geven, samen met Debby Gerritsen.
Deze Practicum maand 2023 staat in het teken van onderzoek naar empathie en tolerantie en is gelinkt aan onze voorstelling Acts of Citizenship. De hele maand verzorgd Via Berlin samen met de UvA weer een bruisend programma waarin de studenten onderzoek doen naar vragen van verschillende organisaties (zoals vluchtelingenwerk, Comité 4/5 mei, Atria en Initiatives of Change). Daarnaast geeft Dagmar samen met onze sociale designer Madeline Hageman, colleges en workshops Arts-Based Research en komen de studenten naar onze voorstelling Acts of Citizenschip.
De onderzoeksresultaten kunnen we vanaf volgende week af en toe al met jullie gaan delen via de socials, de definitieve presentaties van de studenten volgen op 3 februari.
Acts of Citizenship I Spui theater Den Haag
Woensdag 11 januari speelden we voor een geweldig volle zaal in het Spui theater in Den Haag onze voorstelling Acts of Citizenship.
Speciale gast bij dit programma was Filosoof des Vaderlands Paul van Tongeren.
Hij sprak vooraf tijdens het voorprogramma lovende woorden over de Via Berlin Academie en de noodzaak van het samenkomen van kunst en wetenschap.
In het nagesprek na de voorstelling vroegen we hem zijn gedachten te delen over de mogelijk eerste stappen vooruit. Ook daar, zijn titel waardig, sprak hij prachtige woorden die we op zullen nemen in de publicatie van ons Oerol onderzoek, rondom ons onderzoek naar Empathie en Tolerantie, die in het voorjaar uitkomt.
Laatste voorstellingen ACTS OF CITIZENSHIP
Donderdag 19, vrijdag 20, zaterdag 21 en zondag 22 januari 2023 spelen we de laatste voorstellingen van ons bijzondere project Acts of Citizenship in theater Bellevue te Amsterdam.
Op zaterdag 21 en 22 zondag januari organiseren we ook nog een speciaal voorprogramma.
zaterdag 21 januari met speciale gast Dilara Bilgic (journalist bij De Correspondent)
Zondag 22 januari met speciale gast Marli Huijer (Emeritus Hoogleraar Publieksfilosofie aan de Erasmus Universiteit).
Daarnaast is er telkens heerlijk eten van de wereldkeuken, prachtige nieuwe live muziek van Emre Varlik, vertelt Dagmar over de Via Berlin academie en vertellen wetenschappers van de UvA over het bijzonder onderzoek dat zij samen hebben verricht naar Empathie en Tolerantie.
Hier kan je apart een extra kaartje voor kopen, maar wees snel want de plaatsen zijn beperkt.
Bijzondere WIN ACTIE
Stuur je mooiste herinnering aan Via Berlin naar publiciteit@viaberlin.nl
En win 2 vrijkaartjes voor onze laatste voorstelling van Acts Of Citizenship in
theater Bellevue op zondag 22 januari 2023 om 16.00 uur.
De winnaars ontvangen donderdag 19 januari een mail.
Trailer Acts Of Citizenship
Vooruitblik Via Berlin activiteiten
In Februari geeft Dagmar een intensieve masterclass van 12 dagen aan de master muziektheater studenten van ArtEZ, 1ste en 2de jaars, waar zij dit jaar ook musicus Oene van Geel voor uit heeft genodigd als mede docent. Na de intensieve masterclass werken de studenten onder begeleiding verder door naar een kleine voorstelling voor op het Over t IJ festival.
Eind februari starten we voor de tweede keer met een Arts-Based Research periode aan de Radboud Universiteit voor de 3de jaars Bachelor van Antropologie. Na een inleidende week gaan vertrekken zij naar Texel, Suriname en India om daar met door ons samengestelde onderzoekspakketjes, zogenaamde Cultural Propes, onderzoek te gaan doen naast hun andere onderzoek.
Maart
Ook is Dagmar gevraagd om een nieuw vak voor de Honours Academy van de Radboud te ontwikkelen samen met juriste Barbara van Riel, rechtendocent aan de RU.Het thema van deze lesmethode is ‘Op een nieuwe manier omgaan met conflicten’ en loopt tot half juni.
April
ondertussen werken we al een tijd aan onze nieuwe voorstelling HUIS G.
De eerste repetities beginnen in april, premiere oktober 2023 in de theaters!
Juni
Of we naar Oerol gaan met een bijzondere installatie hangt nog even in de lucht.
Eind Augustus
Wèl weten we al zeker dat onze prachtige voorstelling Instant Loneliness ism
Cello Octet Amsterdam deze zomer haar Internationale première zal beleven tijdens het Freedom Festival in Hull, in Engeland!
Even tot hier voor nu. Veel om ons op te verheugen!
En dit zijn nog maar een paar van de vele nieuwe samenwerkingen, want zoals jullie kunnen lezen heeft de Via Berlin Academie een enorme vlucht genomen!
Naast de UvA en de RU zijn er steeds meer universiteiten en verschillende faculteiten die ons vragen om nieuwe trajecten te ontwikkelen en te geven, waarin kunst en wetenschap weer bij elkaar worden gebracht! Dat dat ook meteen meer jong publiek naar de zalen brengt, zien wij bij Acts of Citizenship. In Den Haag zaten er als voorbeeld 120 studenten van de Hogeschool uit Leiden en in Amsterdam 300 studenten van de UvA.
We hopen jullie gauw weer te ontmoeten in dit nieuwe jaar.
Namens het hele Via Berlin team,
Warme groet,
Dagmar
Interventies Taal voor Eenzaamheid
Kunstenaar Madelinde Hageman vindt dat er naast het taboe dat op het woord eenzaamheid ligt ook gewoon te weinig woorden en beelden zijn om het genuanceerd over eenzaamheid te hebben. Daarom ontwerpen kunstenaars die verbonden zijn aan Platform Taal voor Eenzaamheid nieuwe manieren om eenzaamheid bespreekbaar te maken. Een deel van deze interventies reizen mee met de voorstelling en worden in elk theater tijdens de tournee opgesteld voor het publiek om uit te voeren.
Een uur voorafgaand aan de voorstelling wordt het publiek van de voorstelling Instant Loneliness uitgenodigd om in de foyer van het theater bovenstaande interventies uit te voeren. De interventies worden begeleid door Madelinde zelf of door medewerkers van Via Berlin.
In het voorjaar van 2021 gaf onze artistiek leider Dagmar Slagmolen samen met Najiba Abdellaoui online workshops Spoken Word in het kader van de voorstelling Instant Loneliness.
Ze gaf deze workshops over eenzaamheid aan ruim 200 eerstejaars Interdisciplinaire Sociale Wetenschappen van de UvA. Hieruit ontstonden zulke prachtige gedichten dat we de workshops ook aanboden aan ons reguliere publiek. En ook hieruit ontstonden prachtige verhalen.
Al deze gedichten, verhalen en poëzie hebben we gebundeld. We hopen dat het je troost biedt, en ook hoop, moed, warmte, herkenning, inspiratie.
In het najaar organiseren wij wederom (en hopelijk live) workshops Spoken Word.
Houd onze socials en website in de gaten voor informatie hierover.
Voor nu wensen we je licht en liefde.
En hopelijk zien we je live in het najaar!
Link naar de bundel:
Via Berlin Gedichtenbundel
Tekeningen: Cynthia Borst
We maken een podcastserie over eenzaamheid, in het kader van onze voorstelling Instant Loneliness.
Link naar de podcasts:
podcastserie over eenzaamheid
Veertien paar grote bruine ogen kijken me verwachtingsvol aan. Naast me klinkt een zin in het Arabisch, er gaat een golf gegiechel door de groep. “You are uhm… very pretty,” neemt één van de oudere meiden het woord. “They are saying like uhm, like Barbie,” voegt de pedagogisch medewerkster toe, hardop zoekend naar Engelse woorden. “Princesse!” roept iemand aan mijn rechterkant. Een meisje duwt haar oogleden wat open en wijst naar haar iris, dan naar mij. “Beautiful, this!” Ik glimlach ongemakkelijk. Ik zit hier precies die rijke witte Westerling te zijn die ik heb geprobeerd thuis te laten. Ik ben hier om kennis te maken met de meiden van het tehuis voor wezen en uit huis geplaatste tienermeiden in Tetouan, Marokko. We zitten elkaar wat aan te gapen omdat ik al lang door mijn oefenstof heen ben, maar de meiden, die aan mijn lippen hangen, niet nu alweer wil achterlaten.
Ik had iets verzonnen met een onzichtbare bal, een oefening die ik in zo min mogelijk woorden kon uitleggen. Zelfs de meest verlegen meiden stelden zich meteen welwillend op, maar de potentie in hun bewegingen kreeg letterlijk de ruimte niet om te groeien; de woonkamer was simpelweg te klein om de oefening verder uit te bouwen. Ik zette de meiden maar aan het tekenen, een simpel opdrachtje rondom “things I like”, zodat ik wat meer aanknopingspunten had om hun namen te leren. Door te wijzen naar hun tekeningen en de mijne probeer ik nu contact te leggen: kijk, jij hebt een kat getekend en ik ook, dat hebben we dus gemeen. Hun tekeningen lijken echter zo op de mijne, dat ik bang ben dat ze vooral mijn voorbeeld zo braaf mogelijk hebben willen nadoen.
Eén van de oudere meiden, die een paar woorden Engels spreekt, heeft zich teruggetrokken in een hoekje. Wanneer ik dichterbij kom zie ik dat ze niet het format van de opdracht heeft overgenomen, maar een prachtig gedetailleerd oog zit te tekenen. “I like this,” zegt ze, en ze wijst naar haar tekening. “But I don’t understand this…” Met haar hand maakt ze een schrijfbeweging. Door haar Engels zag ik haar als één van de meest geschoolde meisjes van de groep, maar in werkelijkheid heeft ze nooit leren schrijven. Haar blik is zo verontschuldigend dat ik niet weet wat ik moet zeggen. Niet veel later sta ik wederom met mijn bek vol tanden wanneer een meisje bezorgd naar mijn spagaat kijkt en vraagt: “Do you think it is good for a virgin to do this?” Ik stamel wat, wijs naar mijn benen, probeer uit te leggen dat alleen de spieren opgerekt worden. Ik schrik van mijn eigen gestuntel. Ik dacht mezelf mentaal op van alles te hebben voorbereid. Als antropoloog had ik toch wel enigszins een idee wat te verwachten, dacht ik naïef, en als dansdocent ben ik inmiddels toch ook wel wat gewend. Ik kon niet wachten om aan de slag te gaan, het liefst zo snel mogelijk alléén. Maar nu sta ik hier de Westerse slimmerik te zijn die hier wel even háár danspasjes en háár muziekjes komt brengen. Dit lijkt in niets op de gelijkwaardige ontmoeting die ik voor me zag. Ineens sta ik op een metershoog voetstuk, en ik weet niet hoe ik het onder mezelf vandaan kan hakken.
Even later zit ik vol bewondering te luisteren naar Samira, de sociaal werkster die dit opvangcentrum heeft opgericht. Ze legt uit hoe ze jarenlang dag en nacht in het huis heeft doorgebracht om voor de meiden een plek op te bouwen die voelt als een familie. “Een paar jaar waren we echt in crisis, toen verdienden we helemaal niks. Dat was moeilijk, om zonder loon een oppas te vinden voor mijn kinderen om te kunnen komen werken… Toen ben ik ze maar gaan meenemen hier naartoe, en het resultaat is geweldig. Mijn dochtertje heeft nu een hele groep grote zussen om zich heen, ik laat haar met een gerust hart hier wanneer ik een paar dagen de stad uit moet. Ik ben het die dan moet huilen als we bellen, niet zij… Zo heb ik het hier altijd gedaan, ik moest de grotere meiden inzetten om voor de kleineren te zorgen, want ik was maar alleen…” Het is voelbaar in alle interacties die ik om me heen zie, dat de meiden de boel hier samen draaiende houden, als een familie. Zonder te klagen vloeit de gezamenlijke lunch – couscousvrijdag – over in een organische schoonmaaksessie waarin iedereen haar taak op zich neemt.
In Samira’s verhalen over de meiden klinkt één en al liefde en trots, vooral wanneer ze me vertelt over de meiden die inmiddels zijn doorgegroeid tot pedagogisch medewerkster, die zijn teruggekomen om te helpen of juist ver zijn uitgevlogen. Haar ervaringen zijn indrukwekkend; vooral omdat ze haar diploma als sociaal werker nu pas aan het behalen is, nu het huis zo stevig overeind staat dat zelfs Unicef onder de indruk was. Luisterend naar Samira voel ik mezelf langzaamaan weer landen in de rol die ik als vrijwilliger wil innemen: lerend, nieuwsgierig naar wat er al ís, en een flink stuk nederiger over wat ik hier kom brengen. En tegelijkertijd een stuk pro-actiever. Ik heb de meiden vandaag zien opleven in dat kleine beetje beweging dat ik ze kon bieden. Het is tijd om door te pakken, voet bij stuk te zetten en voor hen de ruimte te regelen die zij verdienen. Ik moet deze ontmoeting aangaan vanuit mijn eigen expertise, mijn eigen ‘taal’: beweging. Niet omdat ik daarin de expert ben die hen kan leren om zo netjes mogelijk mijn danstechniek na te doen. Daar heeft de kern van dans voor mij nooit gelegen. Ik moet bewegen met deze meiden omdat dat de vorm is waarin ik mij het meest nieuwsgierig kan opstellen, en de meest oprechte ontmoeting kan aangaan. Dan heb ik het niet over grootse dramatische expressie, uitbeeld-spelletjes om de taalbarrière te ontbreken. Ik heb het over een ontmoeting van lichaam tot lichaam, vanuit een speelse openheid die wederzijds inspireert.
Ik moet simpeler denken, realiseer ik me terwijl ik dit schrijf. Ik denk terug aan gisteren, toen ons vrijwilligersappartement ineens vol mensen zat en ik mezelf, zwaar overprikkeld, probeerde te concentreren op het schillen van tomaten voor de tajine. Twee nieuwe huisgenoten, twee coördinatoren, een lokale vrijwilliger, de grote baas van het project en zijn vijfjarige zoontje. Ik werd gillend gek toen ik het zoontje tussen de muren van het appartement heen en weer zag stuiteren. In een opwelling deed ik wat ik vroeger op verjaardagen deed: ik koos voor ‘de kindertafel’. Ik nam het jongetje mee naar het dakterras om een hinkelbaan te maken van tape en whiteboardstiften; de enige materialen die toevallig voorhanden waren. Eenmaal boven in de zon ging mijn kind-modus aan. Ik keek met frisse ogen om me heen en zag overal spelletjes in. En dat bleek aanstekelijk. Binnen een half uur stond de grote baas op zijn handen en niet veel later speelde hij limbo samen met de coördinatoren en mijn medevrijwilligers. Er veranderde iets in de sfeer, en al waren al deze gezichten nieuw voor mij, alles in deze stad vervreemdend en intens – ik voelde me thuis. Die middag kon ik me tijdens organisatorische overleggen kwetsbaar opstellen. Ik incasseerde onverwachtse veranderingen, bleef dichtbij mijn eigen gevoel en puzzelde oplossingen bij elkaar met een rust die ’s ochtends nog ver te zoeken was.
Eigenlijk voelde ik de juiste aanpak al aan toen ik op dag één door de medina liep. Het ommuurde stadscentrum is een wervelstorm aan geuren, geluiden en contrasten. Dat wordt onderstreept door het slenterende, inconsistente loopritme van de mensen. Niets is hier gestroomlijnd, laat staan rechtlijnig. Aankomen met grote doelen en stappenplan heeft geen zin. Wat ik hier moet doen, is letterlijke speelruimte maken en vertrouwen op de ontmoeting tussen bewegende lichamen. Ik heb lang genoeg nagedacht en geschreven over mijn visie op dans. Ik hoef hier niemand te overtuigen dat mijn werk nuttig is; deze meiden gaan er toch wel vol voor, wat ik ook met ze doe. Er is bij voorbaat dankbaarheid, bereidheid, tijd en aandacht – middelen die in Nederland een stuk schaarser zijn. Zowel de antropoloog als de docent als de kunstenaar in mij zien zeeën aan mogelijkheden, verbeterpunten, thema’s die me aan het hart gaan waarin ik verandering teweeg wil brengen. Maar ik moet dichterbij beginnen. Ik hoef er alleen maar te zijn, hier, nu, en nieuwsgierig te blijven. Als ik maar écht aanwezig blijf, en dichtbij mezelf, dan ontvouwt de rest zich wel.
In het voorjaar van 2021 gaf onze artistiek leider Dagmar Slagmolen samen met Najiba Abdellaoui online workshops Spoken Word in het kader van de voorstelling Instant Loneliness.
Ze gaf deze workshops over eenzaamheid aan ruim 200 eerstejaars Interdisciplinaire Sociale Wetenschappen van de UvA. Hieruit ontstonden zulke prachtige gedichten dat we de workshops ook aanboden aan ons reguliere publiek. En ook hieruit ontstonden prachtige verhalen.
Al deze gedichten, verhalen en poëzie hebben we gebundeld. We hopen dat het je troost biedt, en ook hoop, moed, warmte, herkenning, inspiratie.
In het najaar organiseren wij wederom (en hopelijk live) workshops Spoken Word.
Houd onze socials en website in de gaten voor informatie hierover.
Voor nu wensen we je licht en liefde.
En hopelijk zien we je live in het najaar!
Link naar de bundel:
Via Berlin Gedichtenbundel
Tekeningen: Cynthia Borst
We maken een podcastserie over eenzaamheid, in het kader van onze voorstelling Instant Loneliness.
LUX Aflevering #1 – met Heide Koren i.s.m. LUX voor Podium de Eenzaamheid
Via Berlin bouwt samen met LUX en de Beeldbrengers aan een serie podcasts over eenzaamheid. Om het uit de taboesfeer te halen, het te omarmen in plaats van weg te stoppen. We delen verhalen van verschillende mensen waarmee we in gesprek zijn gegaan en zijn ook benieuwd naar het verhaal van jou, de luisteraar.
Van 24 t/m 28 november 2021 speelt de voorstelling Instant Loneliness in LUX Nijmegen. Rondom de voorstelling organiseren we een uitgebreid live contextprogramma met debatten, films, diners en veel inspirerende workshops. Een week om te vieren dat we de afstand van het afgelopen jaar weer los mogen laten.
Beluister hem via Spotify:
LUX Aflevering #2 – i.s.m. LUX voor Podium de Eenzaamheid
In deze aflevering deelt een voor de artistiek leider van Via Berlin Dagmar Slagmolen zeer bijzondere vrouw van 76 uit Nijmegen Oost haar ontboezemingen rondom de meest eenzame periodes uit haar leven; haar Moeder. Deze podcasts zijn een samenwerking tussen muziektheatergezelschap Via Berlin en Lux Nijmegen. Met prachtige nieuwe muziek van cellist René van Munster van Cello Octet Amsterdam.
Beluister hem via Spotify:
LUX Aflevering #3 – i.s.m. LUX voor Podium de Eenzaamheid
Podcast #3 met bijzondere ontboezemingen en herinneringen rondom eenzaamheid van dierbare en bijzondere Nijmegenaren.
Beluister hem via Spotify:
LUX Aflevering #4 – i.s.m. LUX voor Podium de Eenzaamheid
Artistiek leider Dagmar Slagmolen gaf 2 juli 2021 een masterclass aan het Honours Lab van de Radboud Universiteit. Meerdere studenten hebben zich nadien bij Via Berlin aangemeld met de vraag of zij iets met of bij ons kunnen komen doen.
Zo ook Annelies Ekelmans. Sinds de dood van haar moeder is zij opzoek naar haar bestemming, verbinding.
Zij heeft het gevoel soms anders in de wereld te staan en zou dat graag gebruiken ter inspiratie van andere mensen. Voor ons sprak zij haar overpeinzingen in voor onze Nijmeegse podcast canon rondom het thema eenzaamheid.
Beluister hem via Spotify:
UvA Aflevering #1 – i.s.m. Universiteit van Amsterdam
Als onderzoek rondom onze voorstelling Instant Loneliness van Via Berlin en Cello Octet Amsterdam, zijn we samen met 200 1e jaars studenten van de opleiding Interdisciplinaire Sociale Wetenschap van de UvA op zoek gegaan naar wat eenzaamheid nou echt voor mensen betekent. Van jong tot oud en of dat in het afgelopen jaar is veranderd. Een tweedelige podcast vol interviews, brieven en ingezonden gedachten.
In het kader van de voorstelling Instant Loneliness spreken Dagmar Slagmolen (Via Berlin) en Sanne Bijker (Cello Octet Amsterdam) o.l.v. Cecile Brommer over eenzaamheid met prominenten uit de wereld van filosofie, sociale wetenschappen en psychiatrie.
Bekijk de gesprekken hieronder:
Dag lieve volgers van Via Berlin,
Wat een bijzondere tijden. Even een persoonlijke brief vanuit mij.
In 2020 gingen we vol goede moed van start, met enorme zin om weer nieuwe inspirerende samenwerkingen aan te gaan en prachtige nieuwe voorstellingen te maken. Toen viel alles stil, werd ik zelf ziek en werden repetities, festivals en voorstellingen gecanceld. De behoefte om mooie dingen te maken en vandaar uit elkaar te ontmoeten, blijft echter altijd aanwezig. We hebben de voorstelling Instant Loneliness eind november/ begin december met heel veel geluk toch kunnen maken en zowaar zes keer kunnen spelen in Den Haag en Breda. Prachtig, ontroerde reacties kregen we. Zoals van Ad van Dijck: Beklemmend, meesterlijk en virtuoos. Wat een prachtige voorstelling. Jullie raakten weer letterlijk de juiste snaar. Bedankt.’
Helaas duurt de lockdown die daarna volgde nog even en kunnen we daarom voorlopig niet spelen. Geen Instant Loneliness deze maand in Amsterdam en Haarlem. Een voorstelling die juist nu zoveel troost had kunnen bieden. Uitverkochte zalen, een prachtig context programma en zoveel zin om voor jullie te spelen, elkaar weer te ontmoeten. Zij het op gepaste veilige afstand, samen te zwijgen.. elkaar te inspireren…
Meld je aan voor onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte!
